Het ongebaande pad

Omdat Guts&Glory Underwear voor mij veel meer betekent dan jouw favoriete sportondergoed, wil ik graag meer met je delen over thema’s die passen bij G&G en waar jij en ik mee te maken kunnen hebben. In deze blog deel ik met je over mijn ervaring met anders doen, andere keuzes maken, het ongebaande pad bewandelen. In mijn vorige blog benoemde ik het al, “je kop boven het maaiveld” uitsteken vind ik moeilijk. En ik denk vele mensen met mij. Het voelt soms alsof we in onze samenleving geprogrammeerd worden om risico-arm te leven, te kiezen voor comfortabel en bekend in plaats van avontuur en onbekend.

Twee jaar geleden was ik klaar met mijn studies Psychomotorische Therapie en Sport & Bewegingseducatie. Ik wist al dat ik Guts&Glory Underwear op de markt zou gaan brengen, maar ook dat dit nog niet meteen mij van een inkomen kon voorzien. Ik zat in de knoop met hoe ik mijn werkleven zou willen vormgeven. Want een vraag die daar voor mij echt bij hoort is: hoe wil ik leven? Ik wist in ieder geval zeker dat ik niet wil leven om te werken. Ik wil veel in de natuur zijn, bewust en ontspannen tijd doorbrengen met mijn dieren en dierbaren en ik wil het gevoel hebben dat ik vrij ben. Ik voel me ook vrij als ik heel hard werk, maar dan wil ik wel werken op mijn eigen voorwaarden, op een manier die past bij hoe ik wil leven.

Dit gevoel zat zo diep in mij dat ik na een tijdje struggelen besloot af te wijken van (in mijn ervaring) het gebaande pad. Op 1 januari 2022 begon ik als 23-jarige als zelfstandige psychomotorische therapeut in de hulpverlening en een paar maanden later lanceerde ik G&G. Ik besloot comfortabel te worden met het oncomfortabele en de onzekerheid die het ondernemerschap met zich meebrengt. Omdat ik voel dat deze vorm van werken past bij hoe ik wil leven. En voelen dat ik het leven leef dat ik WIL leven is voor mij het allerbelangrijkst. En weet je wat zo fijn is? Sinds ik deze keuze heb gemaakt heb ik veel minder last van faalangst dan tijdens mijn jeugd en studietijd. Ik denk dat dat komt omdat ik nu de ruimte voel om te kiezen wat bij mij past en ik het gevoel heb dat ik mezelf nu omringd heb (werk en privé) met mensen die mij vrijlaten in het bewandelen van mijn eigen ongebaande pad.

Bij mijn ongebaande pad hoort ook dat ik sommige dagen onzeker ben, vooral als ik moe ben. “Kan ik dit wel?”, maar ik weet dat ik het kan. Op dit soort dagen geef ik soms toe aan mijn onzekerheid en trek ik me even terug, morgen weer een dag. Op andere momenten geef ik mezelf een schop onder mijn kont, doe ik waar ik invloed op heb, creëer ik een fijne sfeer en energie om mij heen en ga ik aan de slag met de dingen waar ik tegenop zie. En eerlijk is eerlijk, dat ongebaande pad vraagt wel een flinke dosis doorzettingsvermogen, durven vertrouwen op dat vuurtje dat je in jezelf voelt, en comfortabel zijn met het oncomfortabele.

Ik hoop dat er één iemand is die dit leest en deze blog voelt als een aanmoediging en call to action om te doen waar je van droomt. Een andere keuze te maken als je voelt dat je daarvan ‘aan’ gaat en dat je jouw gedachten over de verwachtingen van de maatschappij of mensen om je heen los kan laten. Als je dit voelt zul je misschien ook voelen dat je nou eenmaal lef moet hebben om je droomleven te leven. Go for it!